Ik ben Maya Kingma, een Nederlandse triatlete die dit jaar zal starten op de individuele Olympische Afstand en op de Team Mixed Relay op de Olympische Spelen van Tokyo. Van origine ben ik zwemster, maar in 2012, toen ik 16 was en 13e werd op het WK junioren, heb ik definitief de overstap gemaakt naar de korte afstand triatlon. Sindsdien heb ik mij als zwemster vooral sterk verbeterd op het onderdeel fietsen, waardoor ik nu tot de beste van de wereld behoor. Daarnaast heb ik afgelopen jaar flinke stappen gezet op het onderdeel hardlopen. Ondanks de pandemie heb ik vorig jaar een aantal mooie resultaten neergezet met een 6e plek op het WK Hamburg en een bronzen medaille bij de Wereldbeker in Karlovy Vary. Met deze resultaten heb ik mij toen gekwalificeerd voor Tokyo.
Ook op ons als sporters heeft de coronapandemie natuurlijk invloed. In de voorbereiding op het hele wedstrijdseizoen en op de Spelen, moeten we als sporters nu flexibeler zijn dan ooit. Het is natuurlijk al gek dat alles een jaar uitgesteld is. Gelukkig geldt voor mij (nu ik nog jong ben 😉) dat ik eigenlijk ieder jaar een jaartje beter ben geworden. Geen ramp dus!
Winter: lange duurritten
Ondanks de reisrestricties heb ik een goede winter gedraaid. Ik ben in Nederland gebleven en heb op de betere dagen genoten op de fiets, maar ook veel uren op Zwift rondgereden. De focus deze winter was eigenlijk hetzelfde als andere jaren en heel simpel: veel rustige, lange ritten met af en toe een specifieke prikkel en de zwemuren weer wat opbouwen na het trainingsgat begin 2020.
Een belangrijk aandachtspunt met al die trainingsuren (en in de kou) is voor mij dat ik voldoende voeding binnen krijg. Natuurlijk eet ik rondom de trainingen veel en goed, maar hier moet ik zeker ook tijdens de trainingen op letten. Zo gaat er altijd een bidonnetje Iso Pro Red Fruit mee naar het zwembad en soms zelfs een gelletje (vaak apple flavour).
Uitdaging: eten en drinken op de fiets
De grootste uitdaging zit hem voor mij vooral in het eten en drinken op de fiets. Daar gebruik ik dezelfde sportdrank, maar daarnaast gaan vaak de Flapjack bar of een Xtra bar Banana (of beiden) mee in het fietsjack. Raak ik vermoeid of wordt het kouder, dan grijp ik liever naar iets dat gemakkelijker te eten is, zoals de Energy Supergel. Ik heb dus in elke training een paar gelletjes mee. De hele voorbereiding ging deze winter eigenlijk erg goed. Het trainen ging lekker en het herstellen en alle zaken die bij het topsportbestaan komen kijken, gingen eigenlijk precies zoals gepland. Ik was dus klaar voor de eerste races.
Yokohama: de eerste race
Op 15 mei raceten we, na een zeer strenge quarantaineperiode in Japan, de eerste wedstrijd van onze WK serie (WTCS) in Yokohama. In totaal zullen er 4 tot 7 races (afhankelijk van de impact van de pandemie) zijn die voor het WK meetellen. Daar ben ik na een sterk zwemonderdeel van 1.5 km en een snelle wissel, uiteindelijk tijdens het onderdeel fietsen samen met een Amerikaanse uit de kopgroep gedemarreerd en bouwden we een flinke voorsprong op over de 40 km. Daarna kon ik op de 10 km lopen een prachtige derde plaats veilig stellen. Een supermooie bevestiging dat alle trainingsdata klopten en ik sterk was!
Leeds: voeding on point
Drie weken later stond de volgende WTCS op het programma: Leeds. Hier was een nog sterker startveld en het beloofde een spannende race te worden. Wederom had ik een erg goed zwemonderdeel en heb ik meteen gas gegeven met de wissel en op de fiets. Deze keer kwam ik meteen samen met twee Britse atleten weg. Veertig kilometer lang werkten we goed samen en bouwen we onze voorsprong, ondanks een sterk groepje achter ons, op tot wederom 2 minuten. Na het fietsen begonnen we dus te lopen voor plek 1,2 en 3! Waar ik in Yokohama wellicht wat te weinig gedronken had, was de voeding nu helemaal on point en was de bidon Iso Pro nu zo goed als leeg. Ik was dus klaar voor een mooie run. Het bleef lang spannend. We liepen met z’n drieën, tot ik na 3 kilomter wat versnelde en één dame moest lossen. Daarna bleven we met z’n tweeën lopen tot de laatste kilometer. Op een stukje naar beneden besloot ik om te proberen weg te lopen en tot mijn verbazing slaagde ik erin een gat te slaan. Vol ongeloof kwam ik als allereerste over de finish. Mijn seizoen kan niet meer stuk!
Op naar Tokyo en de wedstrijden voor de WK titel!
