Er zijn mensen die een bananenschil zonder problemen in de berm werpen. “De natuur doet zijn werk wel”. Helaas kan het tot twee jaar duren tot een bananenschil verteerd is. Ter vergelijking: Het klokhuis van een appel is na twee weken biologisch afgebroken. Onderweg kom ik alleen ook niet vaak een afvalbak tegen, laat staan een GFT-bak. Dan rijd ik nog enkele minuten zoekend rond, met de schil in de hand, maar meestal tevergeefs. Ook al nodigt de bananenschil uit tot een potje Mariokart, toch weersta ik de verleiding de schil op de grond te gooien. Uiteindelijk prop ik hem terug in mijn achterzak, maar dan dient het volgende probleem zich aan: Lelijke, blijvende vlekken op mijn shirt. Ook niet heel duurzaam, zou je zeggen, maar laten we hier niet over de duurzaamheid van bananen beginnen.

Tijd voor iets nieuws
Op dezelfde manier waarop bananen bij mij altijd prioriteit krijgen op de fiets, zo gretig schreef ik mijn blogs voor banaan.blog. Misschien vond je mijn verhalen soms wat krom, maar dat hoopte ik in de slotalinea recht te zetten. Mogelijk was het daarom niet altijd lichte kost, maar wie weet gaven ze je voor even weer voldoende leesvoer. Wel heb ik besloten dat na tweeënhalf jaar de tijd rijp is voor iets nieuws. Er is geen enkele wielrenner die alleen maar bananen onderweg eet, toch?

Nu zit ik alleen nog wel met de schil… Want hoe ik op de fiets naarstig op zoek kan zijn naar een GFT-bak, zo heb ik ook lang rond gelopen met mijn ideeën voor mijn laatste schrijfsels voor banaan.blog. In eerste instantie zou ik afsluiten met een blogreeks over duurzame duursport, maar dit bleek omvangrijker dan ik dacht. Het zou wel twee jaar duren om al die informatie te verteren! Het idee dan maar achteloos aan de kant werpen, leek me ook weer flauw. Ondertussen bleef ik die bananenschil in mijn zak houden, maar dat liet vlekken achter. De versies van de blogs die ik al deels op papier had, bleven namelijk rommelig en onsamenhangend. Ook was ik bang om een uitglijder te maken.

Gaan met die...!
Ik blijf dus voorlopig nog even met deze “banenschil” rond lopen. Wel hoop ik ooit de tijd en het juiste platform vinden om mijn schil op een goede manier kwijt te kunnen. Ik ben hoopvol, want laatst kwam ik dit recept tegen waarin bananenschillen werden verwerkt tot een veganistische versie van pulled pork. Op dezelfde manier hoop ik ook mijn duurzame blogreeks ooit op creatieve wijze te kunnen serveren. Gaan met die …!

Over de auteur
Janneke Elzinga is marathonschaatsster in de Topdivisie (team PGM Bakker) en schrijft sinds augustus 2018 blogs voor BORN. In het dagelijks leven doet ze onderzoek naar darmbacteriën aan de Wageningen Universiteit. In haar blogs combineert ze haar passie voor wetenschap, sport en schrijven. Meer lezen van Janneke? Neem eens een kijkje op www.framemaatjes.nl.